Scenograf słowackiego pochodzenia od 25 lat zamieszkały w Warszawie. Absolwent Akademii Sztuk Pięknych w Bratysławie i Amsterdamie, od wielu lat współpracujący z największymi teatrami operowymi na świecie. Przygodę z architekturą rozpoczął 11 lat temu dołączając do zespołu WWAA jako partner. W 2018 roku wraz z Weroniką i Rafałem założył pracownię Boris Kudlička with Partners. Od tego czasu wspólnie tworzą przestrzenie, które opowiadają niebanalne historie.

Pasjonat motoryzacji, szczególnie kabrioletów. W wolnym czasie można go spotkać na korcie tenisowym, stoku narciarskim lub w jego własnym ogrodzie.

Absolwentka Akademii Sztuk Pięknych w Poznaniu z tytułem inżynier artysta architekt. W 2007 roku przyjechała do Warszawy na dwumiesięczny staż… i została tu na stałe. Jej zawodowa i prywatna przyjaźń z Borisem rozpoczęła się w 2014 roku, gdy dołączyła do zespołu aby kierować projektem rewitalizacji Hotelu Europejskiego.
Za największe wyzwanie w procesie projektowym uznaje konfrontację marzeń z rzeczywistością. Zarządza teraźniejszością nieustannie walcząc z czasem.

W dzieciństwie przeprowadzał się niezliczoną ilość razy. Finalnie osiadł w Warszawie, żeby studiować architekturę na Politechnice. Kierowany ciekawością, nieustannie przekracza granice, żeby sprawdzić co za nimi czeka. Niezwykle dociekliwy i dokładny, obsesyjnie pilnuje proporcji, dba o osie i panuje nad symetrią. Nałogowo poszukuje obiektywnych wartości w świecie zdominowanym przez subiektywnie opinie. Podobno chwycił za ołówek, zanim nauczył się chodzić.

Petrolhead, dumny ojciec, właściciel mopsa o imieniu Bruno.

Absolwentka Politechniki Lubelskiej z wieloletnim doświadczeniem głównie w branży fit-out / commercial. Na swoim koncie ma ponad 85 000 mkw zrealizowanych projektów biurowych. Wszechstronne doświadczenie pozwala jej na samodzielnie przeprowadzenie procesu projektowego, od etapu koncepcji po realizację i nadzory na budowie.

Lubi doświadczać, dlatego często podróżuje. Z każdego wyjazdu czerpie inspiracje z zakresu designu, architektury i sztuki. W projektach wyznaje zasadę łączenia starych elementów z nowymi, co pozwala na osiągnięcie niepowtarzalnego klimatu wnętrza.

...

Absolwentka Politechniki Warszawskiej. W pierwszych latach zdobywania doświadczenia zawodowego zajmowała się głównie architekturą, po czym wylądowała w projektowaniu wnętrz, co pod wieloma względami uznaje za trudniejszą sztukę. Za największe wyzwanie uważa stworzenie przestrzeni, z którą użytkownik będzie się identyfikował i w której będzie się dobrze czuł.
Uwielbia rozwiązania totalne i konsekwentne, ale także skomponowane z wyczuciem niejednorodne i nieoczywiste przestrzenie. Fascynują ją ocierające się czasem o kicz postmodernistyczne zagrania, ale także kunsztowna i kanoniczna sztuka architektury historycznej. Niezmiennie zadziwia ją zmienność pojęcia piękna.

Lubi rysować. Zdarzy jej się czasem stworzyć komiks będący dziennikiem podróżny lub opowiadający o domniemanym życiu jej kota. Czasem próbuje swoich sił przy maszynie do szycia. Fanka murali, kolaży, czekolady oraz absurdalnego poczucia humoru w wydaniu Monty Pythona i Terry’ego Pratchetta.

...

Projekt architektoniczny to złożony proces, ale nawet największy projekt zaczyna się od pustego płótna. Moją rolą jako architektki jest znalezienie najlepszego sposobu na zinterpretowanie emocji, potrzeb i kontekstu historycznego w unikalnej przestrzeni, z którą ludzie mogą się identyfikować.

Miłość Izy do szeroko pojętej architektury zrodziła się w wieku sześciu lat, kiedy w domu dziadków natknęła się na stare magazyny poświęcone architekturze oraz wystrojowi wnętrz. W swoich projektach stara się łączyć klasyczne i ponadczasowe rozwiązania z indywidualnymi i oryginalnymi detalami.

Wolny czas z przyjemnością spędza w towarzystwie kota o imieniu Frida lub szlifując swoje umiejętności gry na perkusji. Uwielbia rośliny, dlatego też w niedalekiej przyszłości chciałaby zacząć projektować ogrody.

Absolwent Wydziału Architektury Politechniki Warszawskiej. Wkrótce po uzyskaniu dyplomu w 1995 roku rozpoczął swoją zawodową przygodę z APA Markowski Wojciechowski oraz z APA Markowski, również jako członek zarządu spółki. Od 2003 współprowadzi pracownię architektoniczną SMZ.Architekci. Z Borisem i jego zespołem zetknął się w 2016 roku przy projekcie rewitalizacji Hotelu Europejskiego w Warszawie. Tamte doświadczenia, jakże odmienne od dotychczasowych, zaowocowały ciekawą współpracą, która trwa do dziś.
Od zawsze interesowały go zagadnienia techniczne i tworzenie rzeczy. Ciekawość, obserwacja, dociekliwość, perfekcjonizm i wyobraźnia sprawiają, że dobrze czuje się w detalu, nie tylko architektonicznym.

Wolne chwile najchętniej spędza w „zaciszu” domowego warsztatu realizując swoje zamiłowania techniczno-twórcze z zakresu stolarstwa i ślusarstwa. Jednak jego największą pasją pozostaje niezmiennie gitara elektryczna.

Doświadczanie jest dla niej najważniejszym elementem twórczego projektowania. Podczas kilku lat spędzonych w Hiszpanii, które znacząco wpłynęły na jej poczucie estetyki, oraz dzięki poznanemu tam profesorowi Alberto Campo Baezie nauczyła się „czytać architekturę niczym poezję”.
Współorganizatorka micro-festiwalu muzyki i sztuki Sofa Underground.

Zafascynowana tkanką miejską oraz procesami w niej zachodzącymi. Wiecznie w podróży odkrywając nowe kultury i smaki.

Urodzona i wychowana w Warszawie większość wczesnej dorosłości spędziła w podróży mieszkając m.in. w Portugalii, Emiratach Arabskich oraz we Włoszech. Absolwentka architektury i urbanistyki na Uniwersytecie Mediolańskim.
Ola uważa, że „świat jest bardzo mały”, dlatego inspirację do pracy powinniśmy czerpać z różnych kultur i filozofii. Każdy projekt postrzega jako proces między wieloma stronami, które poprzez dialog powinny wpływać na siebie pozytywnie i wzbogacać efekt końcowy.

W wolnym czasie podróżuje lub czyta o podróżach, szkicuje oraz maluje akwarelami.

Jedna z najbardziej zapracowanych osób w naszym biurze - nieustannie walczący z biurokracją i dbający o to, aby niczego nam nie zabrakło. Od lat zainteresowany architekturą. Mówi, że praca w studio architektonicznym nauczyła go wiele o procesie kreacji oraz uzmysłowiła mu, jak ważna jest efektywna praca zespołowa.
Ulubiony projekt? Zdecydowanie ten najbardziej wymagający! A dokładniej - koordynacja skomplikowanych logistycznie działań związanych z naszymi zagranicznymi realizacjami.

Zapalony biegacz górski.